Sydney-Gold Coast

Hoi allemaal,
 
Zo, bij deze de eerste blog vanuit downunder. We zijn hier nu 1,5week en hebben al zoveel moois gezien en gedaan!
Onze reis begon natuurlijk met de heenreis van ruim 24u. De vlucht en douane gingen erg voorspoedig, dus voor we het wisten zaten we in de trein naar hartje Sydney. Hier hebben we 3 dagen doorgebracht, waarin we lekker hebben rond gehobbeld, door o.a. musea en de Botanische tuinen met prachtige bloemen en planten, we natuurlijk de Harbourbridge en Operahouse van meerdere kanten hebben bewonderd (en vastgelegd op foto) en we voor het eerst het van Australische strand mochten genieten. Het weer was wisselend bewolkt en zonnig, maar altijd aangenaam van temperatuur (ca 25graden). Door het lekkere windje, hadden we niet door dat het zonnetje achter die wolken ook gewoon doorschijnt, dus waren we beiden op dag 1 al flink verbrand, oeps, naja.. we zijn toch op vakantie! Daar hebben we van geleerd, dus sindsdien smeren we een paar keer per dag een lekkere laag factor50. Je gaat er lekker van zweten.
Na Sydney zijn we per trein naar Katoomba afgereisd, een plaatsje in The Blue Mountains. Hier zijn we 2 dagen gaan hiken. De eerste dag in Katoomba zelf, vanuit echo-point, vanuit waar een prachtig uitzicht op o.a. The Three Sisters (3 enorme rotspartijen), 900 traptreden omlaag écht de natuur in. Hier liep ons minuten lang letterlijk een hagedis van zo’n meter lang voor de voeten, die rustig op het wandelpad voor ons uit kuierde en zich niets van ons aantrok. Geweldig om zo van dichtbij te kunnen zien! We eindigden de tocht met het steilste treintje ter wereld (52% stijging). De 2e dag liepen we een langere tocht in Wentworthfalls, een combi van het Charles Darwin path en de Wenthworthfalls track, waar we zo’n 6u zoet mee zijn geweest. Ook hierin zat er een onwijze daling via enge steile trappen de natuur in. Stefanie was hier in eerste instantie (i.v.m. erg pijnlijke knie) niet echt voor te porren, maar was uiteindelijk blij dat ze zich door enthousiaste Paul had laten overhalen. Want het was een prachtige wandeling, over rotspartijen, dode bomen en langs én over (én door) meerdere watervallen. Met zoveel enorme planten, bloemen in alle kleuren en gave vogel(geluiden), hebben we ondanks de pittigheid van de wandeling, onwijs genoten.
De reis zette zich via Sydney voort richting het noorden, in een iets te dure paarse juicy-huurauto. Hiermee reden we naar Newcastle (neen, niet in Engeland). Paul bleek gelukkig een natuurtalent in het linksrijden, al duurde het wel even voor hij de auto=automaat goed begreep ;) Tot op heden zijn er nog geen fouten met het knipperlicht gemaakt, maar geeft het zoeken naar de versnellingspook soms nog een dreun tegen de deur J Newcastle was een fijne plek om te zijn, vrij rustig en vriendelijk. Het weer was prima en de wind resulteerde in flinke hoge golven (Jongen.. ZULKE golven), die we met een bodyboard te lijf zijn gegaan. Paul s buik kwam wel wat gehavend uit de strijd, met meerder schaafwondjes wat zich uitte in schuurpapier.
We begonnen inmiddels te merken dat we meer gesetteld raakten, met betere nachten in de rumoerige dorm-rooms (oordopjes doen wonderen) en meer ingesteld op de temperatuur en luchtvochtigheid. Gelukkig is de afwisseling tussen een beetje privé en gemengd slapen goed te doen.
Vanuit Newcastle reden we naar Coffs Harbour. Op de weg daar naartoe maakten we nog een tussenstop in Port Stephens, om een bergje te beklimmen voor een prachtig uitzicht. De verder weg naar Coffs Harbour was interessant, door plaatselijke onwijze rookontwikkeling (waarschijnlijk door een brandje) onweer en uiteindelijk flink tropische regenbui. We waren blij toen we veilig aan waren gekomen. Het hostel was niet zo best, grauwe kamers, crappy bedden, boven een vreetschuur, maar gelukkig konden we er na 1 nacht alweer weg. Vlak voordat we weggingen hebben we een pak goon buitgemaakt. Google maar niet naar de ingrediënten, maar het is het beste rendement tussen geld en alcohol: een 4 liter pak “wijn”, á 11 dollar (koers is nu 1,41). Dit bleek prima te mixen met fanta, waardoor Stefanie er ook blij van werd. Daarna zijn we doorgereden naar Yamba. Oorspronkelijk was ons plan om naar Byron Bay te gaan, maar omdat veel betaalbare accommodatie vol leek te zitten, hebben we dat gewijzigd naar Yamba. Een betere keuze hadden we niet kunnen maken! Een vrij rustig dorpje, met mooie stranden (GOLVEN: ZO groot) en een geweldig hostel (met zelfs weer even een 2persoonskamer!), wat bekend zou staan om alles wat met surfen te maken heeft. Ze waren daar blij dat het 2 dagen geregend had, want dat was alweer maanden geleden. Normaal schijnt het er stralend zonnig te zijn, en vreselijk warm,dat was het nu dus niet... Maar dat vonden wij niet erg, qua temperatuur was het goed genoeg voor ons. We namen deel aan “Shane’s tour”, een tour gegeven door de eigenaar van het hostel. Hij nam ons met enorm enthousiasme mee op sleeptouw de natuur in, op zoek naar slangen, Cliff-jumpen en om piranha’s te voeren. Vrij bizar maar erg vermakelijk. Arme Stefanie had eigenlijk wel genoeg van Pauls verhalen over de gevaarlijke S-dieren (slangen, spinnen, sharks en skwallen), maar na wat angsten te hebben overwonnen was het erg leuk. ’s Avonds zijn we nog met een deel van onze tourgroep gaan borrelen (goon) op stap geweest in de lokale bar, met nog een dansje op live muziek.
Zaterdag zijn we doorgereden naar Surfers Paradise, in Goldcoast. Wat een onwijs verschil met Yamba! Grote stad, druk verkeer, ongeïnteresseerd (zacht gezegd) personeel in het hostel. Maar ook wel gaaf met enorme moderne wolkenkrabbers bijna direct aan het strand. Het heeft een bruisend centrum met veel eettentjes, nightclubs en opgedofte (hatsjoe) mensen. Daarin rondlopend kregen we een beetje het gevoel van Lloret de Mar. Eergisteravond gingen we op pubcrawl vanuit verschillende hostels, met zeker 60man. We gingen naar 4 clubs en hebben ons kostelijk vermaakt met onze dronken (goon) idiote Duitse roommate en zijn reisgenoot. Hierna hebben we the worst kebab ever op, echt te smerig voor woorden; het vlees, de saus, het was echt niet te nassen (zelfs niet in beschonken toestand). Volgende keer toch maar op zoek naar een andere midight snack…
Gisteren zijn we nog een paar uur gaan wandelen in Springbrook National Park. We daalden af in het geluidsvolle prachtige regenwoud, via mooie bergweggetjes, zo de warme vochtigheid in. De hike was prachtig, met weer hele andere grote planten en vogels. Maar er was storm voorspeld en het rommelde flink toen we daar rondliepen. Een beetje spannend, maar hierdoor misschien extra bijzonder. Het uitzicht vanaf viewpoint genoemd “best of all lookouts” was ook hilarisch, want op die hoogte was het zo mistig dat we niet verder dan een meter vooruit konden zien, helaas helaas. Paul heeft hier een paar oude herinneringen genaamd bloedzuigers opgedaan, waarna we in het donker wordende, meer natuurgeluid gevende tropische woud onze vooraf, zelfgekluste tonijn salade hebben gegeten.
Vandaag rijden we door naar Brisbane om de huurauto in te leveren en gaan we een verder plannetje voor de komende weken maken.
We reizen en ontdekken elke dag veel (nieuw hostel, hoe gaan we reizen?, waar gaan we stoppen?, waar is de supermarkt? wat gaan we eten? En van wie vragen we wat olie om mee te bakken?). Voor alles wat we onderweg doen, heeft Paul een ontzettend uitgebreide gps-kaart-applicatie (Galileo) op z'n telefoon die elke supermarkt en wandelpad laat zien, dus dat scheelt een hele hoop. We hebben het hier onwijs naar ons zin, genieten van elkaar, het weer en de supermooie, unieke omgeving.

Tot de volgende blog!!