Melbourne - Dubai - Huis

Hoi allemaal,

Bij deze de laatste blog van onze trip. De laatste dagen zijn voorbij gevlogen, nou, eigenlijk de hele reis wel. Bij deze nog alle wat we de laatste 1,5 week gedaan hebben.

De vorige blog eindigde in Christchurch, op het zuidereiland van Nieuw Zeeland, waar we bij familie van Paul verbleven (bij Paul&Jane). We werden daar flink verwend met een heel fijn bedje, goede koffie (die “oom” Paul zelf voor ons klaarmaakte met zijn ingewikkelde koffie apparaat) en elke avond weer wat anders lekkers en gezonds te eten. We mochten de Audi lenen om een dagje op pad te gaan naar het nabijgelegen schiereiland. Als dank trakteerden we het gezin op een lekkere lunch. Hierop kregen wij weer een zogenaamde "tiki-tour", waarin we in de auto langs veel belangrijke plekken in Christchurch reden. De verhalen over de aardbevingen en omgeving met verwoeste gebouwen hebben veel indruk gemaakt. Ook brachten we nog een bezoekje aan het indrukwekkende Quake-museum, vol met informatie, foto’s en video’s met betrekkingen tot de aardbevingen die er zijn geweest. De laatste avond kwam nog een ander gezin uit de familie eten, wat zorgde voor een gezellige avond met heel wat interessante discussies/gesprekken (politiek enzo ;)) Een paar uur later ging om 3.30 a.m. de wekker waarna Jane ons persoonlijk naar het vliegveld bracht, heel lief! Want vroeg in de ochtend vertrok onze vlucht terug naar Australië, naar Melbourne.

Met wat meewind kwamen we in Melbourne zelfs nog eerder aan dan verwacht. Het was weer even flink wennen, want de temperatuur lag in NZ toch wel wat lager (15 graden vs. 30 graden). We hadden mazzel, want dat weekend vond het jaarlijkse Moomba festival plaats rondom de rivier midden in de stad. Vier dagen gevuld met live muziek, kermis, watersporten als waterskiën, een kleurrijke parade a la (zomer)carnaval en elke avond vuurwerk. Een avond was er een podium waarop een man een ‘fun run’ ging doen; hij liep een marathon op een loopband op een podium, waarbij hij en het publiek vermaakt werden met allerlei energieke live entertainment (jonge cheerleaders, Chinese en transseksuele dansers). Gekke mensen uit Melbourne, maar wel onwijs leuk allemaal!

Op 14 maart hebben we voor de laatste keer een auto gehuurd. Hiermee zijn we eerst een nachtje naar de Grampians gereden, een zandsteen gebergte zo’n 200 km van Melbourne. Tijdens een wandeling in de buurt van ons motel, deden we een wedstrijdje wilde dieren spotten (Paul won met tientallen kangoeroes en 2 emoe’s, maar Stefanie was we winnaar in het vinden van mooi gekeurde vogels). Ook klauterden we onze weg naar de zogenaamde Pinnacle door een gebied met gave rotsformaties. Een fijne, rustige wandeling, vlak voordat we van plan waren uren in de auto te gaan zitten. De afwezigheid van mede-wandelaars, de koelte van de ochtend, een fijn zonnetje en het uitzicht, maakte dit tot een van de mooiere wandelingen.

Hierna vervolgenden we onze weg op The Great Ocean Road (!) , een weg langs de zuidkust van Australië. We waren hier erg benieuwd naar omdat we nogal wisselende verhalen hadden gehoord en we niet heel veel tijd hadden. De weg zelf is niet zo lang, zo’n 240 km, maar door veel toeristen bezocht in verband met de prachtige uitzichten en bijzondere rotsformaties, gevormd door water wat de kust erodeerde. Zo zijn er bijvoorbeeld de Twelve Apostles, kalksteen formaties in de zee, waar er eigenlijk maar 8 van zijn. En meerdere natuurlijke, al dan niet ingestorte brugformaties. Bij een van de vele stops onderweg zagen we nog een miereneter en op het laatste stuk, op weg naar een vuurtoren waar we niet eens dichtbij konden komen, bleken een aantal wilde koala’s te zitten. Erg mooi om die beesten eens van dichterbij (en in het wild) te zien. Dichterbij, want eentje zat op ooghoogte, net te ver om aan te raken te slapen. Bijzonder! We snappen waarom de route zo populair is, maar werden zelf niet zo blij van de mate waarin het een toeristische trekpleister is. We hebben ons hier en daar flink geërgerd aan de ladingen tourbussen, zuid-oost-Aziaten met hun magazijn aan camera’s en de onkunde van mensen op de weg. Daarnaast hebben we op onze reis veel meer mooiere en rustigere plekjes gezien (maar misschien waren we inmiddels gewoon teveel verwend). So far the “Not so great ocean road”.

De terugweg naar Melbourne leverde nog wat stress op, omdat het toch allemaal iets trager ging dan verwacht. Maar uiteindelijk konden we om 16.59u (net 1 minuut voor sluitingstijd, oeps) onze auto weer inleveren.
Hierna hebben we nog een paar dagen Melbourne verkend, lekker gegeten, gewandeld door gezellige straten en steegjes met streetart, interessante musea bezocht, rondgestruind op de enorme Queen Victoria markt, St Patricksday doorgebracht op een festivalletje met live muziek (en deze een beetje te dronken geëindigd bij een Ierse gast thuis) en uitgebrakt met een stranddagje. We waren het er over eens dat Melbourne echt een leuke gezellige sfeervolle stad is. Op de veelgestelde vraag “Are you a Melbourne or a Sydney person” is ons antwoord duidelijk: Melbourne!

Zondag 19 maart vlogen we ’s avonds laat in zo’n 14 uur naar Dubai. Met 7 uur tijdsverschil, kwamen we maandagochtend vroeg aan. Wat een verandering van omgeving en cultuur! Enorme wolkenkrabbers, moskeeën, dames in boerka's, futuristische gebouwen, bijzondere muziek, grote markten met geurende kruiden, gouden sieraden en zand, heel veel zand. De cultuur respecterend liepen we met schouder- en knie-bedekkende kleding rond en nooit hand-in-hand. De eerste dag was het zo hard aan het waaien, dat we soort van gezandstraald werden. Zonder zonnebril rondlopen was eigenlijk niet mogelijk en alleen door je neus ademen zeer aan te raden! De hoge gebouwen zagen eruit als gehuld in mist, wat bleek allemaal zand te zijn. We bezochten het ‘palm eiland’, een kunstmatig schiereiland aangelegd door een Nederlands bedrijf, in opdracht van een sjeik. Paul kon z’n enthousiaste over wat de Nederlanders hier hebben geklust met moeite inhouden.
Heel wat uren hebben we ons laten verbazen door The Dubai Mall, de grootste shoppingmall van de wereld, met plek voor zo’n 1200 winkels: luxe, luxe, luxe. Middenin is er een 3 verdiepingen hoog aquarium waarin je kunt duiken, er is een schaatsbaan en ontelbare plekken om te eten of snoepen. Voor de deur ligt een grote vijver waarin ’s avonds elk halfuur een fonteinen show te zien is. En ohja,.. aan de Mall vast zit de Burj Khalifa, het hoogste, zelfstandige, man-gemaakte gebouw ter wereld (ruim 800 meter, 162 verdiepingen, superdeluxe hotel).

Woensdagavond (de laatste avond) in Dubai hebben we onwijs chill doorgebracht op een terrasje met lekker eten en een sisha. Vroeg naar bed, want de dag erna ging onze vlucht, en moesten we ’s ochtends ook nog even de Burj Khalifa in. Vanaf verdieping 124 was het uitzicht onwerkelijk: alsof je neerkijkt op speelgoed huisjes, weggetjes en autootjes. Een beetje zoals bij ons thuis, maar dan was alles nog verder weg. Torens die enorm zijn voor Nederlandse begrippen, leken vanaf deze hoogte maar een speld op een woestijnlandschap. En dan te bedenken dat we pas op een hoogte van 400 meter stonden, bovenin de toren moet het nóg bizarder zijn!

Gistermiddag was dan helaas het moment daar, we moesten naar huis :( In zo’n 7 uur vlogen we naar Amsterdam, waar we op het vliegveld vast konden wennen aan de Nederlanders om ons heen. Als verrassing werden opgewacht door Paul zijn ouders, heel lief. Na een hapje eten zijn we thuis afgezet. Het was heel gek om weer thuis te zijn, alles herkenbaar, maar het voelde toch een beetje vreemd, kaal, stil en schoon. Nico heeft in onze afwezigheid keurig voor ons huisje gezorgd en onze plantjes staan er beter bij dan ooit! Inmiddels zijn de eerste wasjes gedraaid en ligt onze zooi door het hele huis verspreid. Nog een weekend de tijd voor ontkenning, maar maandag moeten we beide toch weer gewoon aan het werk.

We hebben van begin tot eind een onwijs gave reis gehad, verschrikkelijk veel (leuke dingen) gezien en gedaan, van elkaar genoten, leuke mensen ontmoet, lekker gegeten, onze (vooral Stefanie) grenzen verlegd, flinke inspanningen gedaan en heerlijk gechilld.

Australië en New Zealand, you were awesome!

Liefs,
Paul en Stefanie

-------------------------------------------------------------------------
De trip in het kort

Bezocht: Australië, Nieuw Zeeland, Dubai
Mooiste land: niet te zeggen
Aantal dagen: 78
Aantal plekken bezocht: 29
Aantal foto’s en filmpjes gemaakt: 3619
Aantal huurauto’s: 4, allen weer heel ingeleverd
Aantal keer door muggen gestoken: Stefanie ontelbaar, Paul ook een paar keer ;)
Kwijtgeraakte zaken: 1 sok (Stefanie), 1 teenslipper (Stefanie), smartphone oplader (Stefanie), pinpas (Paul, ingeslikt door pinautomaat, gelukkig pas in Melbourne)
Irritatiepunten: fotograferende Aziaten waarbij Stefanie’s Japanner modus in het niet viel (beide), slecht WiFi (beide, maar Paul, die in staat was het wifi beter te maken ergerde zich erger), jeukende muggenbulten (vooral Stefanie)
Uren aan de blogs gespendeerd: ca. 10 uur (Stefanie) en 7 uur (Paul)

Bizarste ervaring: skydive
Mooiste wandeling: Tongariro crossing (Stefanie) en klim naar Ben Lommond top (Paul)
Meest hilarische fun fact: dat schildpadden high worden van het eten van giftige kwallen
Wilde dieren gespot: Kangoeroe in soorten en maten, koala, emoe, zeeschildpad, kwal, insecten, dolfijn, zeehond, kleine en grote reptielen (van goanna’s tot hagedissen), veel verschillende prachtig gekleurde vogels en vissen, miereneter
Baardgroei Paul: 2,9 cm
Zakjes suiker gejat: zeker 25
Meest hilarische moment: Paul zien nadat hij zijn baard heeft afgeschoren (Stefanie)

--------------------------

PS. Onderaan de blog staan steeds foto's, bij de laatste blog staan er wat meer (zoals ook de voor/na foto van Paul zijn baard :-P) maar die krijg je alleen te zien als je via het menubalkje aan de linker kant op "Foto's" klikt!!