Cairns - Wellington

Hoi!

Allereerst dank aan iedereen voor alle lieve reacties en berichtjes :)
De vorige blog was vrij lang, dus deze proberen we iets korter te houden ;)

Het laatste bericht was vanuit Cairns. Daar hebben we een aantal spannende, maar gave dingen gedaan. Zo begonnen we met een sky-dive. Deze was gepland in de ochtend, maar werd steeds uitgesteld door de regen. Uiteindelijk sprongen we halverwegen de middag. We waren het er over eens dat het gedeelte met de parachute uit, leuker was dan de vrije val. Maar in z'n totaliteit was het een hele bijzondere ervaring die met veel woorden beschreven kan worden. Hoofdzakelijk vonden we het vreemd & cool. Vooral het moment dat je “poef” iemand voor je uit het vliegtuig ziet springen en die in een flits weg is. Onbeschrijfelijk gek, maar gaaf.
De dag erna maakten we een boottripje om te duiken en snorkelen bij het great barrier reef. Prachtige vissen en allerlei soorten koraal hebben we gezien en ook een schilpad die een kwal ging opeten (en vervolgens stoned op de bodem van de zee ging liggen, hilarisch!) Het tochtje werd nog gecompliceerd door een meisje wat niet lekker werd en medisch personeel wat per heli op de boot werd gedropt. Maar uiteindelijk leek alles goed te komen (ze ging met een infuus zelf lopend van boord). En hierna volgde nog een aardige watervallen tocht waarbij we een echte boomkangoeroe hebben gespot (ja, die bestaan blijkbaar).
De twee dagen hierna hebben we een auto gehuurd om nog verder naar het noorden te rijden, naar Cape Tribulation. Het weer was niet zo denderend, veel regen (fijn dat regenseizoen, a.k.a wet-season). Onderweg stopten we in Mossman Gorge om te wandelen. Hier bleek dat vanwege het slechte weer werd aangeraden niet te gaan, maar dat hield ons niet tegen (foei!) Over het algemeen was het goed te doen met onze bergschoenen, maar op 1 plek was de weg zo overstroomd, dat we te voet verder moesten (in 20cm diep stromend water, zou het anders wel heel natte sokken worden) Oh wat voelden we ons echte avontuuriers! Het was heel gaaf om in de regen door het regenwound te banjeren, zonder ook maar iemand tegen te komen. Later in de auto zagen we nog een Cassowarie met een jong langs de weg lopen. Dit is een een met uitsterven bedreigde soort struisvogel met blauwe kop. En ze lieten zich nog rustig fotograferen ook, jeej! In en rondom Cape Trib hebben we nog wat mooie wandelingen gemaakt, wat nieuwe gekke beesten aan ons lijstje kunnen toevoegen (zoals blauw/groene bijna fluoriserende soort sprinkhanen die we tijdens een nachtwandeling vonden), modderkrabben en hagedissen. Helaas geen krokodillen. De terugweg naar Cairns dachten we via een andere route te rijden, maar daar gooide het slechte weer roet in het eten. We stuitten op een weg met waarschuwingbordjes dat de weg niet begaanbaar zou zijn in verband met overstroming. We dacht dat dat wel mee zou vallen, maar toen we doorreden kwamen we erachter dat 40cm water toch iets te veel was voor ons auto'tje, dus zijn we toch maar omgedraaid. Terug in Carins hebben we ons voorbereid op de reis naar Nieuw Zeeland. Dus onze etensmiddelen werden zo verr mogelijk opgegeten, de tassen opnieuw ingedeeld en onze wandelschoenen zo grondig mogelijk schoongemaakt.

Op 7 februari vlogen we naar Auckland, waar we een paar dagen hebben rondgelopen. Het was even wennen aan de 3uur tijdsverschil met Australië, het weer was niet zo spetterend en we vonden de stad niet heel bijzonder. Maar we hebben er het beste van gemaakt, dus rondgewandeld langs de haven, Mount Eden (een slapende vulkaan) beklommen en wat rondgehangen.
Na een paar dagen zijn we met een huurauto naar een kustplaats in het noorden gereden, naar Paihia in Bay of Islands. Hier kwamen we terecht in een erg fijn en huislijk hostel. Daar mochten we een volle dag van de zon genieten, jeej! We namen ons kamergenootje Kirsten op sleeptouw en hebben een aardige wandeling gemaakt in Paihia en Russel. Na wat uurtjes strand, belandden we met een burgertje op een terras met een geweldig reggae cover-bandje. Sweet!

Na Paihia crosten we richting het zuiden, naar Rotorua. Onderweg nog even een glow-worm-grot aangedaan en daar onze kennis over de bijzondere beestjes bijgespijkerd. ROTorua leek zijn naam te danken te hebben aan zijn geur: rotte ei (en we houden toch zo van ei....) Dit wordt veroorzaakt door de vulkanische, geothermische activiteit, wat zich uit in pruttelende modderpoelen en spuitende geisers in en rondom de stad. Dit brengt de geur met zich mee, die zelfs soms tot in ons hostelkamer (en Stefanies dromen) doordrong.

Een van de dagen hier zijn we rond gaan rijden en rondgewandeld. De Maori (traditionele bewoners van Nieuw Zeeland)-dropen hebben we overgeslagen. In plaats daarvan zijn we wat wandelingen in de omgeving gaan maken met uitzicht over deze dorpen met als bonus ook mooi zicht op een enthousiast uitbarstende geiser.

Op weg naar Taupo zijn we via Wai-o-tapu Thermal Wonderland gereden. Mooi, gekleurde meren veel gekke mineralen, meer stank van zwavel, waar we aan gingen wennen. Ook zijn we nog langs “the bridge” a.k.a. Hot 'n Cold gereden. Een riviertje waarbij een hete bron samen bij een koude kwam. Naar gelang je wens kon je je eigen gewenste temperatuur in dit water opzoeken. Niet je hoofd onder water doen, want dan liep je kans op hersenvliesontsteking... Ook zijn we naar de Kerosene Creek gereden. Ook een hotspring, maar zonder dat deze zich mengde met koud water. Goed warm dus, maar verder een bron van aangename temperatuur. ;)

Ook in Taupo was het weer niet geweldig, druilerig, maar er werd 1 goede dag voorspeld. En die dag hebben we zeer goed benut. We gingen om 5 uur op, om de Tongariro Alpine Crossing te wandelen. Stefanies grootste uitdaging tot zo ver! Ruim 23 km, 800 meter klimmen en 1200 meter dalen over en langs oude vulkanen en meren. Ontzetten mooi, gave omgeving, een beetje (veel!) vermoeiend en ideaal weer om de 7,5uur durende wandeling op te doen. Niet bloedheet, en zeker niet te koud of nat. Bovenop de berg waaide het wel flink, maar daar waren we op voorbereid. Tijdens deze wandeling zijn we langs mount ngauruhoe (ofwel Mount Doom in Lord of the Rings) gelopen, welke we continu in het zicht hebben gehad. Uiteindelijk viel alles mee en heeft Stefanie, met wat gekkigheid van Paul, zich prima vermaakt.

Gisteren zijn we in Wellington aangekomen. 's Avonds zijn we uit eten gegaan met ver-ver-weg-familie van Paul. Het was even gek om te meeten met mensen die je nog nooit gezien hebt (gebeurt ons nou nooit tijdens het reizen ;) ), het zoeken naar het tafeltje was dan ook wel even gek (we wisten nieteens onder welke naam er gereserveerd was). Maar uiteindelijk bleken het 3 onwijs gezellige stellen te zijn waarmee we goed konden lachen. En ze hebben ons nog wat kunnen bijbrengen over het 'echte kiwi leven'. Toen zij huiswaarts gingen, zijn wij nog even doorgegaan met onze kamergenoten (4 vermakelijke gasten, welke het verblijf in dit matige hostel echt fantastisch maken) in de Basement, de backpackersbar onder ons hostel.
Vandaag was het een onverwachts goede dag met zelfs nog wat zon. We hebben wat door de stad geslenterd, waar we erg blij van werden. Het centrum is erg gezellig met veel kunst, zoals beelden, schilderingen op gebouwen en andere maffe creaties. Ook zijn er veel gezellige eettentje en barretjes. We gaan zo nog eens rondlopen op zoek naar wat lekkere drankjes. Ja, Wellington is een leuke stad!

Liefs,
Paul & Stefanie